Bırakın çocuklar, kendilerini ifade etsinler.

Sohbet notları

Geçenlerde yeni tanıştığım bir arkadaşımla kısa bir sohbet aslında, benim bu siteye başlama kararını vermem de belirleyici oldu. Ona çok teşekkür ediyorum, hem çocuklara verdiği emekten, hem de bu deneyimlerini benimle paylaştığı o sohbetten ötürü.

Şöyle bir geçmişe bakacak olursam, 12 yıl öncesine dayanan psiko-drama denemelerimle edindiğim deneyimimi, pekişerek bu günlere kadar nitelikleri zenginleşerek artan pek çok özgün çalışmayla bir şekilde sürdürebildiğimi düşünürsek, bundan başka bir çok yeni konuya da eğilmiş olmama karşın en rahatlıkla konuşabileceğim böyle potansiyel bir konum daha olduğunu atlamamam gerekirdi. Belki ağır karmaşık bir anlaşılırlık içermesi, bilinç ardına atmama sebep olmuş. Halbuki bir o kadar aktarılıp, irdelenmeye açık önemli bir konu.

Sohbet sonrası İnternet'te pek okumadan şimdilik eklemeyi düşündüğüm aşağıdaki bir yol bu konuyu, okul öncesi ve sonrası hatta ilerleyen yaşlarında bir rehberi olabilecek tarzda, topluma yayarak tartışmaya açmak isteğimden kaynaklanıyor.

psikoloji-sosyal-fobi ve psikolojikdanismanlar-okul-öncesi

Sohbet sayesinde yaptığım tespitler:

1. Çocuklarımız sevgi bekliyor, hatta muhtaç haldeler.
2. Okullarda korku hala bir model.
3. Suç ve ceza yöntemleri yerine alternatifler nedir? (Ör:Sorumluluk verme)
4. Veliler neden hep anneler?
5. Kuşak çatışmaları gayet normal, ebeveynler kendimizi eğitelim lütfen.
   
6. Drama öğretmenlerimiz yeni nesillerin okul hayatından hafızlarında kalacak her şey olacaktır.
7. Hayal dünyasına ve yaratıcılığa izin verin, lütfen.
8. İletişim kurma becerisi gelişmeyen çocuk, hayatta kalma şansını kullanamaz.
9. Özgüveni gelişmeyen çocuklar ve gençler bağımlı kalırlar veya zamanla olurlar.
10. ... Peki sizlerin düşünceleri, ek görüşleri, neler acaba ?

Öneriler:

1. Öğretmenlerimiz mecbur kalınca belki düşünce cezası (komik ve güzel) verebilirler..
2. Bağış çağrısı: Okul açınız, lütfen.
3. Sınıflardaki öğrenci sayıları azalmadıkça, öğretmenlerimizle yavrrularımız arasında yeterli ve yaygın iletişim sağlanamaz. (İlkokullarda bir drama öğretmeni (1.-5. sınıflar düzeyinde günde 8 saat boyunca) toplam 2,000 civarı çocukla ilgilenmek durumunda kalabiliyor.)
4. ... Peki sizlerin düşünceleri, ek önerileri, neler acaba ?